Sandalye, sırt dayanabilen, bir kişi için tasarlanmıştır. Antik Mısır'ın 3. hanedanlığından kalma en eski mobilyalardan biridir.

Günümüzden bugüne sandalyelerin değişimi

Mısırda ilk yapılan sandalyelerde bacaklarının hayvanlarınki gibi şekillendirilmesi yaygındır. Koltuklar, ahşap olarak fitilli veya tabak şeklinde (boşluklu) ve bir yastık veya minderle kullanılıyordu.

Antik Yunan klizosu (sandalyesi) bir zamanlar en şık koltuk tasarımlarından biri olarak düşünülmüştü.

Fitilli kordonun koltuğu, keskin kavisli kılıç şeklinde bacaklar üzerinde desteklendi, ayaklarına doğru incelmişti.

Vücuda uyacak şekilde kıvrılmış olan yatay arka ray üç dikeyle desteklenmiştir.

X şeklinde bir çerçeveye oturtulmuş bir sandalyesi olan makas sandalyesi veya X sandalyesi, en azından Roma dönemine dayanıyor.

Özellikle Batı Avrupa'daki 14. ve 15. yüzyıllarda popüler olmuş ve Rönesans döneminde İtalya'da büyük zarafet yaşanmıştır.

Rönesans sandalyeleri iki ana çeşittir: Kolayca taşınabilecek kadar hafif olanlar ve bir hanenin ileri geleni ya da diğer önemli insanların kullandığı ağır tahtı andıran sandalyeler.

Erken zamanlardan beri kullanılan sandalyeler (torna tezgahlarında şekillendirildi), şu sıralar en özenli şekillerine ulaştılar; çerçeveleri sıralı direkler ve iğlerden oluşuyordu. 16. yüzyılda birçok sandalye tasarımı döşemesine bağlıydı. Anahatta kare olan bu tipte, bir çift dikey gerilmiş kadife bir şerif veya saçaklı deriden bir sırta sahipti.Malzeme büyük başlı pirinç çivilerle yerine tutturuldu.

  1. yüzyılda çok sayıda oyma sandalyeler üretildi.

İtalya'da birçok mobilya parçası heykeltıraşların çalışmasıydı, bunların en önemlileri Andrea Brustolon idi. Onun süit sandalyeleri şuan Venedik'teki Ca 'Rezzonico'da. Budaklı ağaç gövdeleri ve dallarından oyulmuş kollar ve bacaklar, sandalye kollarını destekleyen abanoz ağacından siyahi oğlanlar onu zirveye taşıdı.

Fransa'da 16. yüzyıl sandalyelerinin kare çizgileri kademeli olarak daha lüks dolgulara ve oymalarla biten kollara veya hayvan kafalarına dönüştü. XIV. Louis döneminde mobilyalar daha da görkemliydi.

Sandalyenin sırtları daha da yükseldi ve eğimli üstleri vardı, kollar bazen döşeniyordu, koltuklar daha genişti ve ahşap oymalar ince oyulmuş ve yaldızlanmıştı veya boyalıydı.

Amerikalı mobilya yapımcıları, bazen 17. yüzyılın sonlarından itibaren İngiliz stillerinin basitleştirilmiş sürümlerini uyarladılar. Windsor sandalyeleri 18. yüzyılın sonlarında özellikle popülerdi ve İngiltere'den daha büyük bir dereceye kadar geliştirildi.

1760'lı yıllardaki Neoklasik Hareket, İngiltere ve Fransa Avrupa için modayı belirleyen düz ancak daha narin çizgilere dönüş getirdi. Düz çizgili ve seddinli bacaklar ve kare, oval veya kalkan şeklindeki sırtlar moda oldu.

Regency döneminin en şık İngiliz sandalyeleri ve İmparatorluk dönemindeki Fransız sandalyeleri Yunan klizolarının kılıç bacağını uyarladı. 1789 Devriminden sonra Fransız sandalyeleri daha basit ve daha sade idi. İngiltere ve Fransa 19. yüzyılın çoğunda başkanlık modalarına egemen olmaya devam ettiler, ancak stiller büyük oranda önceki döneminkilerden uyarlanmıştı.

Birinci Dünya Savaşı'ndan sonra mimar ve tasarımcı Marcel Breuer, sürekli boru şekilli bir şeritten yapılmış bir çerçeveyle konsol bükülmüş ilk boru şekilli çelik sandalye geliştirdi. Ludwig Mies van der Rohe'nin 1929'daki Barselona koltuğuna hafifçe kavisli çelik destekleri ve düğmeli deri döşeme ile modern bir klasiktir. İsviçreli bir mimar olan Le Corbusier, Finn Alvar Aalto gibi lamine lamine bükme tahtaları denedi. Amerikalılar Charles Eames ve Ray Eames ile Fin Eero Saarinen tarafından kalıplanmış formlar kontrplak ve plastikte tüm sandalyelere kadar genişletildi. 20. yüzyılın sonlarındaki gelişmeler arasında lambri sandalyesi ve şişme plastik bir sandalye vardı. Ayrıca bkz. Merdiven sırtlı koltuk; Lambri sandalye...